Bij Zulte Waregem eindigde dit weekend een tijdperk. Na twintig jaar is Francky Dury niet langer coach van de ploeg aan de Gaverbeek. Zo lang coach blijven van één team, veel collega’s kunnen er enkel van dromen. Vergelijk die twintig jaar maar eens met de drie jaar van Wouter Vrancken, die nu de langst dienende coach bij één club in de Jupiler Pro League is. Dan zie je hoe uitzonderlijk de carrière van Dury is.

Veel fans van Essevee, schreeuwden al langer om zijn ontslag en bij veel andere teams was Dury nog niet in de buurt gekomen van wat hij bereikte met Zulte-Waregem. Bij elke andere club was hij waarschijnlijk al lang opgevolgd door meerdere trainers. Want zo gaat het nu eenmaal in de meeste gevallen: een ploeg presteert minder, dus de coach moet vertrekken. Kijk maar naar Cercle Brugge, waar coaches het de laatste tijd geen twee seizoenen meer volhouden.

Dan toch liever Zulte Waregem, dat zijn coach een contract van tien jaar gaf. Dat speelde natuurlijk ook mee in de lange samenwerking. Voor beiden was het moeilijk om uiteen te gaan na zo’n overeenkomst. Maar toch, als je echt van iemand af wil, dan vind je wel een manier.

In onze competitie lijken we snel te vergeten wat een trainer bereikte met een ploeg. Een topseizoen en erna een wat minder seizoen? De trainer wordt dan vaak geslachtofferd. Bij Zulte Waregem onthielden ze de goede momenten wel. Nadat ze zes derby’s op rij verloren, de wedstrijden van het jaar voor de fans, bleef het vertrouwen in hun coach bestaan. Er zijn coaches voor minder ontslagen.

De bekers, ereplaatsen en mooie momenten leken tot op het laatste moment door te wegen. Het lijkt alsof Zulte Waregem probeerde om hem zijn laatste seizoen te laten uitdoen, ondanks de belabberde resultaten. Ik zeg het niet graag als KV Kortrijksupporter, maar ik kan alleen maar respect hebben voor de manier waarop Zulte Waregem met zijn coach omging.