Op de foto hierboven is een viergeslacht te zien. Op het eerste gezicht is dat niet zo bijzonder, veel families hebben dergelijke foto’s. Op deze foto staan vier vrouwen, ook dat is niet opvallend. Maar elke vrouw heeft haar eigen verhaal. Hoe verliep studeren bij deze vier generaties?
Henriette Vandeputte
Henriette is mijn overgrootmoeder. Over haar studies wist ik niets. Ze stierf in 2009, toen was ik negen. Dit is wat ik ontdekte via mijn oma.
Ze ging op internaat, waar ze Frans leerde. Haar familie was welgesteld en ze sprak vaak Frans. Nadien werd ze net als haar ouders kapster. We weten niet of ze ervoor studeerde of het al doende leerde. Ze deed het niet graag en was liever verpleegster geworden.
Rita Steen
De tweede generatie op de foto is Rita, mijn grootmoeder. Zij had mij vroeger al een deel van haar verhaal verteld. Nu gingen we er dieper op in.
Rita is altijd sportief geweest. Ze ging hardlopen, zat in de zwemclub en fietste veel. “We hadden geen auto, dus we moesten wel.”
Rita mocht als oudste van vier kinderen verder studeren. Alleen niet voor haar droomberoep: turnjuf. Ze moest verpleegster worden. “Ik had eerst voor kinderverzorgster geleerd. Dus de zorg was een logisch gevolg. Mijn moeder vond het ook een mooi beroep voor een meisje”
“Dat ik mijn droom niet kon waarmaken, vind ik niet spijtig. Toch is het altijd op de achtergrond gebleven dat ik liever turnjuf was geweest. Ik denk dat ik dat graag gedaan zou hebben, maar verpleegster was ook een mooi beroep.”
Tegenwoordig gaan mensen vaker op latere leeftijd opnieuw studeren. Zou ze dat met de huidige tijdsgeest ook gedurfd hebben? “Waarschijnlijk wel. Hoewel, ik had vast werk, dus je blijft verder doen.”
Ann Belaen
Het parcours van mijn moeder is een beetje atypisch. Ze behaalde pas later een bachelordiploma. “Na het secundair studeerde ik niet verder, omdat mijn ouders dachten dat ik dat niet zou kunnen. In de plaats daarvan werd ik postbode. “
Daarna werd Ann huismoeder. Mijn vader is politieagent en werkte onregelmatige uren. Doordat zij thuisbleef was er toch stabiliteit voor mijn zussen en mij. Ze is blij dat ze huismoeder werd. “Die tijd kunnen ze niet meer afpakken.”
In 2010 kreeg ik nog een broer. Toen hij naar de derde kleuterklas ging zette mijn moeder een nieuwe stap. “Uiteindelijk studeerde ik op mijn 45ste toch nog verder. Ik wilde een bachelordiploma en gezinswetenschappen sprak me erg aan. Ik heb lang getwijfeld, omdat ik bang was dat het te moeilijk zou zijn. Uiteindelijk ging ik toch eens naar de opendeurdag. Daar heb ik me meteen ingeschreven.”
“Vooral tijdens de examens was het lastig om Gezinswetenschappen te combineren met de zorg voor mijn gezin, want in het weekend voor een examen moest ik veel studeren. Maar mijn gezin hielp me ook veel.”
In 2019 kreeg mijn moeder na vier jaar haar diploma. Ze had toen zowel het traject om met jongeren te werken als dat om met ouderen te werken afgerond. Doorheen haar studies bleef ze onzeker en ook nu durft ze niet altijd solliciteren omdat ze bang is dat ze het niet kan.
Margit Ghillemyn
Afronden doe ik met de vierde generatie: ikzelf. Ik mocht altijd zelf kiezen wat ik studeerde. Al sinds het middelbaar deed ik altijd op gevoel. Ik wou voor theologie gaan, maar koos uiteindelijk voor Arabistiek en Islamkunde. Religie boeide me en de Arabische Wereld trok me aan. Daarnaast hou ik van talen. Het leek dus de perfecte richting voor mij, maar het liep anders. Na een moeilijk jaar vol twijfels en stress durfde ik eindelijk aan mezelf toegeven dat die studie niets voor mij was. De enige reden om verder te doen was om ‘Arabistiek’ op mijn diploma te zien staan.
En zo nam ik de meest ondoordachte keuze ooit. Nog dezelfde avond koos ik voor Sportjournalistiek. Hoewel ik een jaar ‘verloor’, ben ik blij dat ik durfde springen. Ik twijfel nog regelmatig aan mezelf, maar heb plezier in wat ik doe.
Vier generaties in een verschillende tijd, met verschillende uitdagingen. Iedereen heeft haar eigen levensverhaal, met haar eigen hobbels.
