Je bekijkt nu 3 miljoen of 130 miljoen salaris voor dezelfde sport
bron: Pixabay

3 miljoen of 130 miljoen salaris voor dezelfde sport

In het vrouwenvoetbal gaat er nog altijd minder geld om dan in het bij de mannen. Hoewel de lonen en transfersommen voor de dames stijgen, is de loonkloof nog steeds groot.

De best verdienende mannelijke voetballer was vorig jaar Lionel Messi. Hij verdiende in 2021 130 miljoen euro, waarvan het grootste deel uit zijn loon bestaat. De bestbetaalde vrouw is Alex Morgan, die ‘maar’ 3 670 628 euro verdiende. Dat is ongeveer een 35ste van de inkomsten van Messi. En in tegenstelling tot de Argentijn haalt de Amerikaanse het grootste deel van haar inkomsten uit sponsordeals met merken zoals Nike, Coca-Cola en McDonalds. Haar salaris bestaat uit ongeveer 400 000 euro van haar inkomsten.

Maar niet iedereen heeft zo’n grote sponsorcontracten, dus sommige vrouwen verdienen niet voldoende om van hun voetbalcarrière te leven. Daarom studeren of werken ze vaak nog naast hun bestaan als voetbalster in de hoogste voetbalklasse en bij de nationale ploeg. Overdag zijn ze dus bezig met hun job of opleiding, waardoor ze vaak ’s avonds moeten trainen. Maar door de combinatie kunnen ze zich ook niet volledig concentreren op hun voetbalcarrière. Dat kunnen de mannen wel, omdat zij zich op professioneel vlak alleen moeten focussen op de balsport.

Zoals het voorbeeld van Alex Morgan aantoonde, hebben niet alle dames een extra job nodig. Vooral de belangrijke speelsters en vrouwen die bij topclubs voetballen, kunnen vaak als prof leven. Maar stel je daar de decadentie die je bij veel mannelijke voetballers ziet niet bij voor. Heel wat speelsters verdienen een basisloon. Ook binnen competities kan er een groot verschil zijn, zoals in de Pure Energie Eredivisie vrouwen, de Nederlandse eerste klasse. Zo hebben PSV en Ajax een cao, een overeenkomst met arbeidsvoorwaarden. Daardoor betalen zij hun speelsters minimaal 20 000 euro per jaar (het minimumloon). Andere ploegen, zoals kampioen Twente, hebben zo’n overeenkomst
niet en betalen de meeste speelsters maar een onkostenvergoeding (ongeveer 7000 euro per jaar). Ter vergelijking, een man verdient in de eredivisie gemiddeld 290 000 euro per jaar.

FIFA
Maar de loonkloof is niet alleen een probleem van de clubs. Ook de bonden houden ze mee in stand. Dat zien we geregeld terug in de equal pay-discussies, waarbij vrouwen vragen om een gelijk loon voor mannen en vrouwen bij de nationale ploeg. In landen zoals Brazilië, Noorwegen, Australië, Nieuw-Zeeland en Sierra Leone krijgen beide geslachten dezelfde vergoedingen en bonussen. De KNVB, de Nederlandse voetbalbond, wil gelijkheid tegen 2023. Maar er zijn nog heel wat landen die ver weg zijn van een gelijkwaardige vergoeding voor hun beide eerste elftallen.

In België zijn de speelsters best tevreden met de akkoorden die ze kunnen sluiten met de Royal Belgian FA. In andere landen is dat niet zo. In de VS startten de wereldkampioenes een rechtszaak tegen hun eigen bond. Zij riepen de equal pay act, de wet rond gelijke lonen voor gelijk werk, in om meer loon te eisen. In 2020 verloren ze de rechtszaak doordat de rechter oordeelde dat de verschillen met de mannen door afspraken kwamen, en niet door discriminatie.

De laatste speler die invloed heeft op de loonkloof is de Wereldvoetbalbond FIFA. De dames hebben een kwart van de kijkers en stadionbezoekers van de mannen tijdens een eindtoernooi, maar krijgen maar acht procent van de prijzenpot van de mannen. Dat betekent dat de wereldkampioen bij de vrouwen een kleinere beloning kreeg, dan Panama dat op het WK voor mannen in 2018 geen enkele punt pakte.

De loonkloof in het voetbal is nog steeds groot, maar door speelsters die actie ondernemen, zullen de vrouwen steeds meer verdienen. Als de sport verder aan populariteit wint, zullen er ook meer sponsoren geïnteresseerd zijn en zullen de stadions in nog meer landen goed gevuld zijn. Dat zal een invloed hebben op het geld dat de sport krijgt en op de lonen van speelsters.

Geef een reactie