In augustus wandelt Daimy Vermeersch 100 kilometer voor het goede doel. De 21-jarige Ingelmunsternaar wandelt niet zomaar, maar doet dat op blote voeten. Met zijn uitdaging zamelt hij geld in voor de school van zijn petekindje. Hoe gaat dat blootsvoets wandelen allemaal in zijn werk? Daimy vertelt het graag.

Hoe begon je met blootsvoets wandelen?
Ik begon er vorig jaar in juni mee, omdat ik veel blessures had bij het hardlopen. Nadat ik wat rondzocht op internet las ik dat je je voetspieren moet trainen. Dat doe je door op blote voeten te wandelen. Als je erover nadenkt is het ook logisch, want vroeger hadden mensen geen schoenen. We staken steeds meer demping in schoenen, waardoor de voetspieren overgenomen worden door je schoenen en wat je lichaam niet nodig heeft, breekt het af. Daardoor hebben mensen zwakke voetspieren, die gevolgen hebben voor de rest van je lichaam. Ik bleef het doen omdat ik voelde dat het een verschil maakte. Je neemt ook per stap veel minder gewicht mee, want je hebt geen schoen. Op een lange afstand kan dat echt verschil maken voor zware benen.

Loop je nu ook al op blote voeten?
Lopen doe ik nu deels. Ik heb 11 kilometer op blote voeten kunnen lopen, maar ik stel het liever nog wat uit tot na die 100 kilometer. Ik wil zeker geen blessures hebben en dat hardlopen vraagt toch iets meer voorzichtigheid. Daarom wacht ik nog even om dat op te bouwen. Ik wil dat het evenement in augustus kan doorgaan. In het begin moet je je voetspier nog versterken, waardoor je stressfracturen kan krijgen. Je bent dan blessuregevoeliger, maar daarna krijg je er juist minder. Je lichaam blijft dan namelijk in een natuurlijke positie. Je moet goed opbouwen en je grenzen kennen. Als je te veel pijn hebt, moet je stoppen.

Wielrenners

Zijn er speciale dingen waar je op moet letten?
Veel mensen denken dan aan glas, maar ik heb al een paar keer op glas gewandeld en dat gaat niet in je voet ofzo. Grote scherven zie je meestal wel liggen. Er ligt ook glas op het strand en dat is veel gevaarlijker omdat het onder het zand kan liggen. In de zomer moet je opletten voor bijen en wespen. Na een tijdje moet je ook niet meer de hele tijd naar de grond kijken om alles te zien.

Hoe zijn de reacties als anderen je zien wandelen?
In het begin was het een beetje raar. Ik krijg weinig negatieve reacties. Het zijn vooral wielrenners in groepjes die stoer willen doen en al lachend roepen: “Ben je je schoenen vergeten?”. In de buurt weten mensen waarmee ik bezig ben, dus daar krijg ik positieve reacties op. Ik zeg ook altijd een goedendag tegen iedereen, waardoor er een gesprek start en ze respect hebben voor mijn verhaal.

Hoe kwam je erbij om blootsvoets 100 kilometer te wandelen voor het goede doel?
Ik wil altijd zotte dingen doen en wou graag deelnemen aan de Dodentocht. Toen ik begon op blote voeten te wandelen vroeg ik me af of het mogelijk zou zijn dat te doen op blote voeten, want er is een natuurlijke limiet aan wat je kan. Na wat opzoekwerk bleek het mogelijk, dus ik zou dat doen. Door corona is de Dodentocht opnieuw afgelast, dus wandel ik mijn eigen 100 kilometer op het sportcentrum in Ingelmunster. Ik zal continu rondjes wandelen op het asfalt rond de piste. Voor velen is dat moeilijk, maar toen ik onlangs al 50 kilometer uitprobeerde vond ik dat niet saai. Ik denk dat het van de ingesteldheid afhangt en ik ben ook meer bezig met de pijn. Je voetzool gaat openliggen en branden. Ik zie daardoor als ik op asfalt wandel heel veel van de omgeving niet. Op natuurlijke ondergrond kan je langer wandelen zonder pijn. Daarnaast kunnen mensen veel makkelijker contact leggen want ik ben de hele dag op dezelfde piste.

Hoe lang ben je van plan te wandelen?
Aan die 50 kilometer wandelde ik 10 uur en een half. Ik hoop 100 kilometer in 20 uur te hebben. Om tevreden te zijn wil ik binnen de 24 uur klaar zijn. Als ik niet meer in die tijd ga zitten raak ik misschien ook gedemotiveerd. Voor mij is dat de enige manier om op te geven. Zolang ik niet aan 24 uur zit stop ik niet, al moet ik even rusten. Ik ga sowieso 24 uur afzien, daarna zie ik wel. Ik haal voldoening uit mezelf uitdagen.

Is die voldoening je grootste motivatie?
Ja. Toen ik begon met hardlopen zei ik ook meteen dat ik een marathon wilde lopen. In januari deed ik dat na een jaar trainen. Dat was ook meteen met een tijdlimiet. Ik wilde binnen de vier uur finishen, omdat dat een mooie tijd is. Als ik iets doe wil ik het meteen goed doen. Dat motiveert extra, om te blijven gaan als ik niet meer kan. Ik ben dan super trots en ik heb die boost van je hebt het weer gedaan nodig. Elke keer een stapje verder gaan en kijken wat mijn lichaam ermee doet.

Ga je na de 100 kilometer op zoek naar een nieuwe uitdaging?
Ja, ik heb er al een paar in mijn hoofd. Deze zomer, voor of na de 100 kilometer, wil ik graag de Mont Ventoux blootsvoets opwandelen. Dat is 21 kilometer. Op zich is dat niet zo veel, maar ik wil het via de steile kant doen. Ook is bergop blootsvoets moeilijker omdat je je continu moet afduwen. Hoe meer je afduwt, hoe meer contact je voet maakt met het asfalt. Daardoor gaat je voetzool sneller kapot. De afstand is niet zo lang, maar ik denk dat het moeilijk gaat worden.
Volgend jaar zou ik graag de GR129 doen. Dat is van Brugge tot Aarlen. Ik zou dan in een maand 570 kilometer willen wandelen, ook op blote voeten. En dan zou ik ook graag nog eens naar Compostella gaan. Maar daarvoor moet ik zien of het gaat met het werk. Ik zou dan op blote voeten iets van 798 kilometer wandelen als ik vanaf het officiële startpunt in Frankrijk vertrek. Ik wil ook hardloopdoelen stellen, zoals een marathon op blote voeten. Daarnaast wil ik ook nog ultramarathons lopen, maar dan met schoenen. Dat zijn op zich al heel zware evenementen, dus dat op blote voeten doen is een beetje heel extreem. Ik heb zeker nog veel doelen.